Γράφει ο Κώστας Γεωργιάδης
Τα γήπεδα του μπάσκετ, ανοιχτά ή κλειστά, είτε με παρκέ, είτε με πλαστικό, είτε με τσιμέντο… “ζωντανεύουν”!
Τους δίνουν ζωντάνια οι διάφορες διοργανώσεις, είτε είναι 3Χ3, είτε 5Χ5!
Αρκετά μεγάλος αριθμός τέτοιων διοργανώσεων έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία. Και μπορεί η πανδημία του κορωνοϊού να έβαλε κάποιο φρένο, ευτυχώς δεν στάθηκε ικανή να βάλει τελεία και παύλα!
Και αυτό γιατί η δίψα των μπασκετόφιλων είναι πολύ μεγάλη! Είναι μία ολόκληρη κοινότητα που περιλαμβάνει ανθρώπους όλων των ηλικιών!
Από το Streetball που διοργάνωσε ο Νίκος Ντούγιας, το Basket Nights του Ίανθου και μετέπειτα του Σπάρτακου, το 3 on 3 στον Ελαφότοπο, το 3 on 3 της Νικόπολης Πρέβεζας και το πρόσφατο 3 on 3 στη Δωδώνη, και τόσες άλλες που μπορεί να μου διαφεύγουν! Όλες αυτές οι διοργανώσεις ήταν και είναι επιτυχημένες γιατί τις αγκάλιασε πολύς κόσμος!
Όμως δεν είναι μόνο το 3 on 3 που “μαγνητίζει” τον κόσμο! Και το μπάσκετ στην κανονική του μορφή ήρθε με τη μορφή τουρνουά που απέκτησαν μεγάλο αριθμό φαν!
Το Εργασιακό Πρωτάθλημα Μπάσκετ του Νομού Ιωαννίνων, απασχολεί εκατοντάδες εργαζόμενους μπασκετμπολίστες! Έδωσε την ευκαιρία να συνυπάρξουν μεγάλα ονόματα που έκαναν ή κάνουν ακόμη καριέρα στις εθνικές κατηγορίες, με ανθρώπους που μπορεί να μην είχαν ακουμπήσει ποτέ μπάλα του μπάσκετ στα χέρια τους!
Και απέκτησε μάλιστα και νέο στέκι που δυστυχώς ο κορωνοϊός δεν επέτρεψε ακόμη να εγκαινιαστεί με επίσημους αγώνες! Το κλειστό στο Αθλητικό Κέντρο Epirus Sport.
Όμως που θα πάει! Θα βγει νοκ άουτ και αυτός ο ιός και όλα θα επιστρέψουν, θέλουμε να ελπίζουμε, στην κανονικότητα μας!
Και τότε θα φορέσουμε ξανά τα μπασκετικά μας παπούτσια, θα δηλώσουμε ξανά συμμετοχή σε κάποιο τουρνουά, και θα περιμένουμε να μπούμε στον αγωνιστικό χώρο πρώτα και κύρια για τη μοναδική χαρά του παιχνιδιού και μετά για το ροζ φύλλο που και ακόμη και αν δεν έρθει, όλοι πάλι μία παρέα θα πάμε σε κάποιο καφέ ή μπυραρία ή τσιπουράδικο να καθίσουμε να σχολιάσουμε τον αγώνα, πίνοντας… αθλητικά ποτά.